Heupdysplasie

Heupdysplasie kan op elke leeftijd voorkomen, vanaf de geboorte tot op latere leeftijd. Bij pasgeborenen kan het zich manifesteren als heupinstabiliteit of heupluxatie, waarbij de heup uit de kom schuift. Bij oudere kinderen en volwassenen kan het leiden tot chronische heuppijn, verminderde mobiliteit en vroegtijdige slijtage van het heupgewricht, wat bekend staat als heupartrose.

De symptomen van heupdysplasie kunnen variëren afhankelijk van de leeftijd van de persoon en de ernst van de aandoening. Bij pasgeborenen en jonge kinderen kunnen tekenen en symptomen zijn:

1. Beperkte beweging van de heup: Het kan moeilijk zijn om de heup van het kind te bewegen, en het kan weerstand vertonen wanneer pogingen worden gedaan om de benen te spreiden.
2. Asymmetrie van de huidplooien: De huidplooien in de lies van het kind kunnen ongelijk zijn, waarbij de plooi aan de aangedane zijde minder diep lijkt.
3. Een klikkend geluid of gevoel: Bij sommige kinderen kan een klikkend geluid of gevoel worden waargenomen wanneer de heup wordt bewogen.
4. Mank lopen: Bij oudere kinderen kan heupdysplasie leiden tot een mank looppatroon, waarbij het kind de aangedane heup ontlast tijdens het lopen.

Bij volwassenen kunnen symptomen van heupdysplasie zijn:

1. Heuppijn: Pijn in de heup, lies, bil of onderrug kan optreden, vooral tijdens beweging of activiteit.
2. Stijfheid: De heup kan stijf aanvoelen, vooral na langdurige perioden van inactiviteit.
3. Beperkte mobiliteit: Het kan moeilijk zijn om de heup volledig te bewegen, en activiteiten zoals buigen, draaien of hurken kunnen problematisch zijn.
4. Moeilijkheden met lopen: Sommige mensen met heupdysplasie kunnen een mank looppatroon ontwikkelen om de pijn te verminderen.

Als je vermoedt dat je symptomen van heupdysplasie hebt, is het belangrijk om een arts te raadplegen voor een juiste diagnose en behandeling.

Heupdysplasie wordt meestal veroorzaakt door een combinatie van genetische en omgevingsfactoren. Bij pasgeborenen kan het bijvoorbeeld ontstaan door een afwijkende ontwikkeling van het heupgewricht tijdens de zwangerschap, mogelijk als gevolg van een ongunstige ligging in de baarmoeder of door een familiegeschiedenis van heupdysplasie. Andere risicofactoren kunnen ook een rol spelen, zoals een laag geboortegewicht of een eerste kind.

Bij oudere kinderen en volwassenen kan heupdysplasie het gevolg zijn van een combinatie van genetische aanleg en omgevingsfactoren, zoals abnormale belasting van het heupgewricht door overgewicht, letsel of overmatige fysieke activiteit.

De behandeling van heupdysplasie kan variëren afhankelijk van de leeftijd van de persoon en de ernst van de aandoening. Bij pasgeborenen kan bijvoorbeeld een behandeling met een spreidbroek worden aanbevolen. Deze brace helpt om de heupen in de juiste positie te houden en de ontwikkeling van het heupgewricht te bevorderen. In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn, zoals een heupluxatieprocedure, waarbij de heup terug in de kom wordt geplaatst.

Bij oudere kinderen en volwassenen kan de behandeling afhangen van de symptomen en de ernst van de aandoening. Dit kan onder meer fysiotherapie omvatten om de spieren rondom het heupgewricht te versterken en de mobiliteit te verbeteren. Pijnmedicatie kan ook worden voorgeschreven om pijn te verlichten. In ernstigere gevallen kan een operatie nodig zijn, zoals een heupvervangende operatie, waarbij het beschadigde heupgewricht wordt vervangen door een kunstgewricht.